Przepisy podatkowe a samozatrudnienie kierowców
Samozatrudnienie kierowców stanowi bardzo częstą formę świadczenia pracy. Polega na tym, że kierowca prowadzi działalność gospodarczą i zawiera z drugim przedsiębiorcą (przewoźnikiem) umowę o świadczenie usług wykonywanych w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Istotą więc samozatrudnienia jest wykonywanie pracy na własny rachunek. W obrocie gospodarczym pewną normą stało się świadczenie usług przez kierowców w ramach samozatrudnienia, dla których ta forma zatrudnienia z pewnością jest mniej korzystna niż zatrudnienie na umowę o pracę, ale z drugiej strony firmy transportowe zatrudniając kierowców w ten sposób ograniczają koszty podatkowe i płatności ZUS. |
- odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
- są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
- wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
Zatem, kierowca prowadzący jednoosobową firmę nie może:
- prowadzić działalności w miejscu i czasie wyznaczonym przez przewoźnika, a więc kierowca powinien w miarę możliwości samodzielnie decydować o sposobie wykonywania usług kierowania,
wykonywać czynności pod kierownictwem,
-
mieć wyłączonej odpowiedzialności za przewożony towar,
- umownie wyłączyć odpowiedzialność związanej z ryzykiem gospodarczym prowadzonej działalności przewozowej, powinien np. zgodzić się na brak wynagrodzenia okres pozostawania w dyspozycji w przypadku gdy przewoźnik w nie ma zleceń.
W umowie należy również dopuścić możliwość wykonywania usług przez inną osobą, wówczas wykluczona będzie cecha osobistego świadczenia pracy, która jest istotną cechą stosunku pracy.Dokładny opis na: www.e-forum.pl