Kiedy umowę przewozu uznać za zawartą?
Dla zwiększenia efektywności pracy, przedstawiciele branży transportowej chętnie korzystają z narzędzi do szybkiej komunikacji.
Prowadzenie rozmów o ofertach transportowych telefonicznie lub poprzez komunikatory biznesowe to dzisiaj nieodłączny element pracy każdego spedytora. Jednak czy po obustronnej akceptacji ustaleń dokonanych podczas rozmowy umowa zostaje zawarta?
Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (dalej: Konwencja CMR), jak i prawo przewozowe nie przedstawiają szczególnych wymogów zawierania umów. Przyjmuje się, że do zawarcia umowy na gruncie obowiązujących regulacji wystarczające jest złożenie zgodnych oświadczeń woli przez obie strony tej umowy – nadawcę i przewoźnika. Zatem, do zawarcia umowy może dojść w formie ustnej, elektronicznej lub pisemnej, za pośrednictwem maila, telefonów i popularnych w branży TSL komunikatorów biznesowych. Ważne jest jednak, aby ustalenia przekazywane między nadawcą a przewoźnikiem obejmowały warunki przedmiotowo istotne tej umowy, a więc terminy, miejsca załadunkowe i rozładunkowe, wartość wynagrodzenia, dodatkowe instrukcje etc.
Pomimo że Konwencja CMR i prawo przewozowe stanowią, iż dowodem zawarcia umowy przewozu jest list przewozowy, to jego brak lub utrata nie wpływają na istnienie ani na ważność umowy przewozu. List przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy, niekiedy przyjętych w niej warunków oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika. Poprawnie wypełniony pomaga ustalić strony upoważnione do rozporządzania towarem oraz wykazać odpowiedzialność przewoźnika. List przewozowy powinien być rejestratorem wszelkich zdarzeń występujących podczas realizowanego transportu – od chwili załadunku po rozładunek.
Czasami dochodzi do sytuacji, kiedy jedna ze stron nie możewywiązać się należycie z obowiązków, jakie na siebie przyjęła.la przykładu, przewoźnik czeka na ładunek, który nie jest gotowy do transportu, albo załadowca czekana przewoźnika, który nie zakończył jeszcze wcześniejszej operacji transportowej. To właśnie na wypadek niewykonania przewozu strony wprowadzają regulacje przyjmujące postać „storno” lub „anulacji” zlecenia transportowego.
Zarówno międzynarodowe, jak i polskie przepisy prawa nie posługują się pojęciem „storno” lub „anulacja” w odniesieniu do umowy przewozu, jednak najczęściej dokonywane czynności wskazują na realizację prawa odstąpienia od umowy.
Zabezpieczenie w postaci umownego prawa do odstąpienia wymaga określenia przez strony terminu, w czasie którego jedna z nich lub obie będą mogły złożyć oświadczenie o odstąpieniu. Strony umowy mogą również ustalić, czy korzystanie z prawa odstąpienia od umowy wiąże się z koniecznością zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz drugiego z kontrahentów (tzw. odstępne). Po wykorzystaniu prawa do odstąpienia, pomimo wcześniejszych dokonanych ustaleń, umowę uważa się za niezawartą.
Autorka: Joanna Arendarska - Legal Specialist w kancelarii TransLawyers Widuch i Wspólnicy sp.k.
Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (dalej: Konwencja CMR), jak i prawo przewozowe nie przedstawiają szczególnych wymogów zawierania umów. Przyjmuje się, że do zawarcia umowy na gruncie obowiązujących regulacji wystarczające jest złożenie zgodnych oświadczeń woli przez obie strony tej umowy – nadawcę i przewoźnika. Zatem, do zawarcia umowy może dojść w formie ustnej, elektronicznej lub pisemnej, za pośrednictwem maila, telefonów i popularnych w branży TSL komunikatorów biznesowych. Ważne jest jednak, aby ustalenia przekazywane między nadawcą a przewoźnikiem obejmowały warunki przedmiotowo istotne tej umowy, a więc terminy, miejsca załadunkowe i rozładunkowe, wartość wynagrodzenia, dodatkowe instrukcje etc.
Pomimo że Konwencja CMR i prawo przewozowe stanowią, iż dowodem zawarcia umowy przewozu jest list przewozowy, to jego brak lub utrata nie wpływają na istnienie ani na ważność umowy przewozu. List przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy, niekiedy przyjętych w niej warunków oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika. Poprawnie wypełniony pomaga ustalić strony upoważnione do rozporządzania towarem oraz wykazać odpowiedzialność przewoźnika. List przewozowy powinien być rejestratorem wszelkich zdarzeń występujących podczas realizowanego transportu – od chwili załadunku po rozładunek.
Czasami dochodzi do sytuacji, kiedy jedna ze stron nie możewywiązać się należycie z obowiązków, jakie na siebie przyjęła.la przykładu, przewoźnik czeka na ładunek, który nie jest gotowy do transportu, albo załadowca czekana przewoźnika, który nie zakończył jeszcze wcześniejszej operacji transportowej. To właśnie na wypadek niewykonania przewozu strony wprowadzają regulacje przyjmujące postać „storno” lub „anulacji” zlecenia transportowego.
Zarówno międzynarodowe, jak i polskie przepisy prawa nie posługują się pojęciem „storno” lub „anulacja” w odniesieniu do umowy przewozu, jednak najczęściej dokonywane czynności wskazują na realizację prawa odstąpienia od umowy.
Zabezpieczenie w postaci umownego prawa do odstąpienia wymaga określenia przez strony terminu, w czasie którego jedna z nich lub obie będą mogły złożyć oświadczenie o odstąpieniu. Strony umowy mogą również ustalić, czy korzystanie z prawa odstąpienia od umowy wiąże się z koniecznością zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz drugiego z kontrahentów (tzw. odstępne). Po wykorzystaniu prawa do odstąpienia, pomimo wcześniejszych dokonanych ustaleń, umowę uważa się za niezawartą.
Autorka: Joanna Arendarska - Legal Specialist w kancelarii TransLawyers Widuch i Wspólnicy sp.k.
4trucks.pl / TransLawyers